W roku 1988 międzynarodowe organizacje normalizacyjne ISO i IEC powołały komitet MPEG (Moving Pictures Experts Group). Miała ona na celu stworzenie standardu kodowania cyfrowego sygnałów wizyjnych i towarzyszącego im dźwieku.

  Standard MPEG1 został opracowany w 1991 roku. Zatwierdzono go w postaci normy ISO 11172. MPEG1 stworzono z myślą dla transmisji danych posiadających prędkość bitową rzędu 1.5 Mbit/s. Jest on więc idealny dla przechowywania filmów w postaci cyfrowej na nośnikach CD-ROM oraz do przesyłania obrazów ruchomych przez sieć. Obraz zoptymalizowano do rozdzielczości 352x288.

  Prędkość zapisy 1,5 Mbit/s podzielono na dwie części. Pierwsza o przepływności 384 kbit/s i była ona przeznaczona dla sygnałów akustycznych. Druga część to przepływność 1,15 Mbit/s przeznaczona w całości dla sygnałów wizyjnych. Jakość odtworzonych obrazów jest porównywalna z jakością podczas zapisu analogowego w magnetowidach z systemem VHS.

Standard MPEG1 został zawarty w pięciu różnych dokumentach (tabela 3)

Tabela 3 Poszczególne części standardu MPEG1

  MPEG1 (ISO 11172-2) jest algorytmem hybrydowym opartym na metodach stosowanych przy kodowaniu obrazów statycznych (JPEG), kompresji poprzez szacowanie ruchu oraz interpolacji dwukierunkowej.

MPEG1 rozróżnia trzy rodzaje ramek obrazu:

• ramki I (intraframes) - kodowane wewnątrzobrazowo
• ramki P (predicted frames) - kodowane z prognozowaniem międzyobrazowym
• ramki B (bidirectional frames) - kodowane z prognozowaniem dwukierunkowym

Ramki I kompresowane są całkowicie niezależnie od innych, dzięki czemu możliwe jest odtworzenie zawartego w nich obrazu nawet w przypadku uszkodzenia ramek sąsiednich. Kosztem tego jest stosunkowo duży ich rozmiar i duży udział w całkowitej objętości strumienia wyjściowego. Obrazy predykcyjne mogą mieć mniejszy rozmiar dzięki temu, że zamiast kodowania zawartości ramki, kodowane są referencje do identycznych lub podobnych bloków obrazu zawartych w poprzednich lub kolejnych ramkach. Ramki typu B, to takie, które są zależne zarówno od ramek poprzednich jak i kolejnych. Tutaj kodowany jest obraz różnicowy powstały z odjęcia obrazu danej ramki oraz, obrazu powstałego jako interpolacja obrazów ramki wcześniejszej i ramki następnej po aktualnie kodowanej.

Źródła: [2][9]