![]() |
|||||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
|
Podstawową siłą cyfrowej platformy DVB jest możliwość rozsiewczej transmisji wielkiej ilości danych z bardzo dużą szybkością i bardzo dobrym zabezpieczeniem przed wszelkiego rodzaju błędami transmisji. Rozsyłane dane mogą reprezentować sygnały foniczne i wizyjne, zbiory danych lub inne struktury informacji podstawowej. W celu umożliwienia transmisji tak różnych typów danych i wykorzystania dodatkowo takich mechanizmów, jak powtarzanie transmisji tych samych danych w określonych lub losowych interwałach czasowych, opracowano specjalną specyfikację dotyczącą realizacji transmisji danych. Wyróżnia się cztery profile (obszary zastosowań) transmisji danych:
![]() Rys.3 Profile transmisji danych Obsługa informacji W przewazającej większości protokołów sieciowych dane są transmitowane w postaci pakietowej jako tzw. datagramy. Datagramy mają zawsze dokładnie określoną strukturę składniową i mogą mieć różna długość. Biorąc pod uwagę to, że w systemie DVB dane są transmitowane w pakietach MPEG2 TS o stałej długości 188 bajtów, konieczne jeset segmentowanie datagramów w systemie nadawczym oraz ich scalenie po stronie odbiorczej. Fragmentacja ta może przebiegać według jednego z trzech sposobów:
Pakiety elementarne PES umożliwiają transmisję datagramów o zmiennej długości, których rozmiar nie przekracza 64 KB, a także umożliwiają synchronizację danych przenoszonych równocześnie w kilku strumieniach elementarnych. Sekcje sa stosowane do transmisji datagramów o zmiennej długości i nieprzekraczalnym rozmiarze 4 KB. Dzieki odpowiedniej strukturze składniowej sekcji i sposobu w jaki są one umieszczane w pakietach TS, demultipleksery MPEG2 będące częścią odbiornika DVB mogą prowadzić sprzętową filtrację wskazanych sekcji. Źródła: [1][9]
|
![]() |
|
|
.: 2007 | Daniel Tuzimek. © Wszelkie prawa zastrzeżone :. |